Nu zitten we al op het niveau van de processen, dus over de juridische spitsvondigheden staat het internet ongetwijfeld al vol. Nee, wat mij interesseert is de manier waarop iedereen die bekijkt zoals "de twee kindjes die koekjes verdelen" (1). Het grootste kindjes heeft sneller, en dus meer koekjes gegeten dan het kleinste kindje: dus die krijgt er nog eentje. Dus als het grootste kindje ook nog een koekje wil verandert ze de impliciete regel "iedereen krijgt even veel koekjes" maar snel in "iedereen krijgt even lang koekjes". En de "conclusie" - die in werkelijkheid natuurlijk op voorhand vast lag (het voordeel van impliciete regels; met andere woorden, die je niet uitdrukkelijk hoeft uit te spreken... ) - rolt er nu uit alsof het een onderdeel van het universum zelf was.
Bijvoorbeeld: ikzelf! Ikzelf ben een belastingbetaler. Dus ik heb geen zin om mee op te draaien voor 1.5 miljard euro die de Arco spaarders ontfutseld zijn. Ja, schrijnende verhalen allemaal, dat zeker. Maar waarom moet ik daarvoor betalen? Terwijl, als je naar de schrijnende verhalen luistert, de slachtoffers op die laatste schakel in de keten maar niet teveel ingaan, en vinden dat "op één of andere manier" het hartverscheurende van hun verhaal maar maakt dat ik toch maar mijn portefeuille moet trekken.
En dan komt het punt dat heel dat rechtse spectrum, van het meest luciede liberalisme/libertarisme tot het allerdomste rechts gewoon gelijk krijgen. Als je "gewoon" de staat laat betalen, dan valt dat allemaal niet teveel op, en dus stellen onze armzwaaiende politiekers met een stalen gezicht voor om het zo "op te lossen". Dat is hier ook al eerder een thema geweest: ze zeggen "oplossing", maar ze bedoelen dat iemand anders moet betalen (2). Hoe dan ook, de politiekers kopen gewoon met mijn centen een paar duizend kiezers af, de rest heeft niets in de gaten, en als op het einde van een miljoen van dat soort verhalen de beleggers niet langer de obligaties van de politiekers willen kopen, dan staan ze daar met hun verongelijkt gezicht, ze kunnen maar niet begrijpen waaraan ze zoveel wanbegrip te danken hebben (3), en op het einde is het "de schuld van de speculanten" (4).
Met dat soort vijanden hebben ze zelfs op het domste stuk van het rechtse spectrum niets eens vrienden nodig om gelijk te halen.
Samengevat, op het niveau van een kindje dat koekjes wil "verdelen" wil ik wel eens weten waarom ik, in de vorm van belastingbetaler, zou moeten opdraaien voor het Arco debacle. En natuurlijk begrijp ik dat voor de slachtoffers, op precies hetzelfde niveau, het antwoord op die "waarom?" een variant is op "daarom". Maar stel dat daar nu eens een beter antwoord op bestond: dat is (op mijn niveau van die twee kindjes) immers best mogelijk? Dan zou ik dat echt wel eens willen horen.
--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/11/assumpties-uit-het-leven-gegrepen.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2010/10/ze-zeggen-oplossing-maar-ze-bedoelen.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2012/06/de-minister-is-de-slecht-nieuws.html
(4) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2010/12/zo-hoort-u-t-eens-van-een-ander.html
2 opmerkingen:
Waarom zou jij als belastingbetaler moeten opdraaien voor de spaargarantie van het Arcopar coöperanten-aandeel?
Heb je je ook die vraag gesteld bij de redding van privébanken met tientallen miljarden? Privébanken die weer kwistig met exorbitante bonussen aan het gooien zijn.
Heb je die vraag ook gesteld toen de opeenvolgende schijven (bedragen die de Arcopar garantie erg overstijgen) werden uitbetaald aan de Grieken die sowieso failliet zullen gaan?
Een hardwerkende eigen Arcopar-werkmens is dus minder waard dan een luie potverterende Griek?
Vooraf wil ik opmerken dat dit "de vraag beantwoorden met een wedervraag" technisch neerkomt (volgens mij toch) op "het antwoord op mijn 'waarom' vraag is een variant op 'daarom'". Maar dit terzijde.
Hoe dan ook, toen het ging om de redding van privébanken heb ik me die vraag uitvoerig gesteld: allerlei posts van mij uit 2008. Het ging o.a. over "de banken 'krijgen' niet zozeer geld; de banken *zijn* het geld." Gewetensonderzoek, ook, zoals in "verdedig ik dit nu niet omdat ik zelf een bankbediende ben, en dus gered?". Oh ja, wat heb ik me die vraag al vaak gesteld.
Maar het feit dat wij toen gered zijn betekent niet dat we geen verliezen hadden, hoor. Ruwe schatting; de bankaandelen zijn nu een 20 tot 30 percent waard van wat ze begin 2007 waard waren. (Waar blijft toch die belastingbetaler nu ik hem nodig heb?) Overigens las ik laatst dat ING al 75% heeft terugbetaald (wedden dat daar forse vergoedingen en boetes inzaten?).
Bij Griekenland heb ik me die vraag veel minder gesteld, o.a. omdat ik zelf eerder voor het idee was dat Griekenland beter de euro zou verlaten. Ik weet er echter niet genoeg van om mezelf hier erg serieus te nemen. Het is heel goed denkbaar dat de belastingbetaler Griekenland (zelfs maar tijdelijk) moesten ondersteunen om veel erger te voorkomen. Maar het is ook heel goed mogelijk dat domme politiekers weer eens mijn geld aan het vermorsen waren.
Maar zelfs het feit dat oliedomme politiekers al eerder mijn geld vermorst hebben is geen reden om ze dat opnieuw te laten doen.
Ikzelf heb op banken in het algemeen, en Fortis in het bijzonder, een pakske meer dan 2000 euro geslikt. Je hebt me niet één enkele keer zien suggereren dat de rest van de wereld dat moest vergoeden. Zelfs niet als Griekenland een paar keer "gered" moest worden.
Een reactie posten