dinsdag 16 september 2014

Bollekesloop

Het was Bollekesloop in Antwerpen, en de foto waarop uitgerekend onze kindjes - de drie gezinnen van de grootouders Robeys zijn vertegenwoordigd - staan was deze keer de affiche waarmee je kon deelnemen aan de loterij om je lengte in vaten bier te winnen: dat alleen al maakt dat we vinden dat wij die loterij moeten winnen, maar ook hier zal deelnemen wel belangrijker blijken dan overwinnen, zeker...?

Zo was het ook in de Kids Run waar zes van de negen kleinkinderen een volle kilometer aflegden (de drie grootste kleinkinderen namen, vanzelfsprekend deel aan de vijf kilometer). Maar toch: eens te meer stond ik zeer verbaasd te kijken toen scholier Sarah veel vroeger dan ik had verwacht bij de aankomst verscheen (1). Dik in de eerste helft, zou ik zeggen, toch niet slecht voor een kindje dat zich al evenveel met sport bezig houdt als haar vader...

Maar de kroon spanden de broertjes, de scholier Thomas en de kleuter Simon. Aan de start stond die kleuter Simon toch maar angstig te kijken, al die grote kindjes rond hem heen, en toch niet zo goed weten waar dat allemaal naartoe moet... Maar goed, de teerling was geworpen, Kleuter Simon bij zijn eerste Rubicon, en papa stond twintig meter verder een beetje gespannen te wachten om het klein grut te zien passeren. En kijk, scholier Thomas had toch zeker zijn broertje aan het handje genomen, en glunderend huppelend passeerde kleuter Simon zijn glimlachende papa - terwijl het nu de beurt aan scholier Thomas was om een beetje bezorgd te kijken: het is toch niet hetzelfde als je zo iemands handje moet vasthouden...

Maar zijn daad van broederliefde werd beloond toen ze minuten later nog altijd hand in hand voor een wild applaudisserende papa de finish passeerden: rood aangelopen maar intussen allebei glunderend om zoveel succes. En scholier Thomas heeft véél complimentjes gekregen voor al die solidariteit en toen is heel de bende bij tante Inge gaan eten, en de dag kon niet meer stuk.

En daarmee heeft zich weer één van die beelden op ons netvlies gebrand, die twee kleine jongetjes, vijf en zeven jaar, glinsterende oogjes, breed lachende mondjes, goed bewust dat ze toch wel heel erg flink waren geweest... "Toen de kinderen nog klein waren"; voor ons is dat nog heel erg nu.

---------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2012/10/scholier-sarah-verrast-ons.html

Geen opmerkingen: