Begin november 2012, dus een vol jaar na vandaag, zullen de Amerikaanse presidentsverkiezingen alweer afgelopen zijn. Ik denk nog altijd dat Obama zal herkozen worden. Toch is de toestand voldoende veranderd om te kunnen denken dat dat helemaal niet evident meer is. Het volstaat dat je kijkt naar de polls van (bijvoorbeeld) Gallup, of naar de huidige werkloosheid (die toch al een hele tijd onveranderd erg hoog blijft) en je hebt heel redelijke argumenten, gehanteerd door heel redelijke mensen, om te denken dat de VS een andere president zullen kiezen.
Kortom, het is tijd om even na te denken over de vraag: wat voor omstandigheden zouden, volgens iemand als ik, kunnen maken je opinies fout zijn? En dan is het antwoord grotendeels: als de economie blijft vastzitten in deze snoekduik (of intussen al op de grond is gesmakt om zelfs dom rechts te doen beseffen dat hun eigen spaarcenten en pensioenen al even foetsie zijn als die van ons), of zelfs op dit lamentabel niveau stagneert, en dat in combinatie met een geloofwaardige kandidaat bij de Republikeinen, dan denk ik wel dat mijn opinie fout kan zijn.
En natuurlijk zal mijn opinie ook fout zijn als Obama in een heel ander soort wereld toch verslagen wordt.
De reden waarom ik denk dat Obama zal herkozen worden is echter niet omdat ik denk dat hij een indrukwekkende president was, maar omdat de tegenstand zo zwak is. En natuurlijk dachten de mensen dat ook in de tijd van Carter, en Bill Clinton. De toekomst zal alweer leren of deze opinie fout was. We zullen ten eerste zien of het klopt dat de enige fatsoenlijke kandidaat die de Republikeinen hebben effectief met zeker gemak de nominatie wegkaapt. Sommige mensen die ik ken zitten "heimelijk" (ze schreeuwen het in werkelijkheid van alle daken die ze maar kunnen vinden) te hopen dat één of andere clown de Republikeinse nominatie haalt, omdat Obama dan "zeker" is. Meestal volstaat het aan de verkiezingen van 2004 te herinneren om ze er aan te herinneren dat de de VS perfect in staat zijn een bewezen nar tot president te kiezen, dus ikzelf hoop dat van die clown alvast niet.
Ten tweede zullen we zien of het klopt dat Romney (dat is die enige Republikeinse kandidaat die me een zeer fatsoenlijke kandidaat lijkt) vervolgens slachtoffer wordt van de verscheurdheid binnen de Republikeinse partij. Hier herinner ik mezelf aan vier jaar geleden, toen de hardnekkig lange kandidatuur van Hillary Clinton achteraf bleek de partij te helpen. Ikzelf had de tamtam over de verscheurdheid geloofd, maar het resultaat was een veel grotere interesse, en dus opkomst, bij de Democraten. Dus misschien zal ik later zeggen dat ik de les van Clinton had moet leren.
Maar ik geloof er niet in. Ik geloof integendeel dat de Republikeinen - in het bijzonder met hun "Obama de Communist" en hun afkeer tegen zijn wetgeving in de gezondheidszorg die copy en paste van Romneys wetgeving in diens eigen staat afkomstig is - zichzelf in de hoek geschilderd hebben waarin hun eigen kandidaat ook een communist is (1). Tenzij, natuurlijk, een hoop gekronkel en gespartel waar ikzelf in mijn usenettijd veel plezier heb beleefd: om er zeer klein hout van te hakken. Behalve de economische baren ook de religieuze fundamentalisten in de VS me erg zorgen; je weet wel, de mensen die belangrijk vinden dat de president wel "op de juiste manier in het kindeke Jezus en de Klokken van Rome gelooft" (2).
Ziedaar de soort overwegingen die maken dat ik denk dat Obama binnen een jaar herkozen zal worden, tenzij (behalve dat die overwegingen zelf fout kunnen zijn) de economische crisis ons intussen naar een eind op weg naar de middeleeuwen blaast.
Overigens ben ik nog eens gaan snuisteren in de posts van vier en meer jaar geleden over dit onderwerp. In feite was dat de voornaamste reden waarom ik ze destijds gemaakt heb. (Als ook maar iemand dit leest omwille van mijn kwaliteiten als politieke commentator stel ik voor dat die onmiddellijk een serieuze bron zoekt: dit is echt alleen maar speels.) In november 2007 was het "nieuws" nog dat Hillary er ongenaakbaar uitzag, maar dat er toch al "een barst in het pantser" verscheen. Maar het illustreert wel mooi dat er vier jaar geleden veel meer opwinding was geweest, en al veel meer "geschiedenis", nog zo ver voor de eigenlijke verkiezingen.
Wie weet ben ik binnen vier jaar wel blij aan te kondigen dat het op dat moment allemaal al veel spannender is dan de bloedarmoede van "2012"?
---------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/03/obamas-communistische-inspiratiebron.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/10/aangeschoten-wild.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten