http://blogs.reuters.com/great-debate/2010/09/14/are-dems-abandoning-healthcare/
Blijkbaar zien ze intussen zelf in dat de verhalen over de kosten die zullen dalen niet kloppen. Dat klinkt als iets waarvan een hoop mensen zullen zeggen "zoals wij al ongeveer een jaar wanhopig ongeveer de hele wereld aan het verstand proberen te brengen...". En blijkbaar hadden ze gelijk.
Maar waarom moesten ze daarbij zo "wanhopig" zijn? Waarom luisterde geen kat toen ze probeerden iets te zeggen dat blijkbaar gewoon waar was? En laten we niet vergeten dat de kosten, naar de toekomst toe, van het Amerikaans systeem één van de grote zorgenkinderen van de VS was.
Zorgvuldig enkel voor mezelf sprekend denk ik terug aan wat ik in maart van dit jaar al over die vraag gezegd heb (1).
"Het valt me weer op hoe dit wordt besupported als een voetbalmatch. Je bent voor of tegen, niet op basis van wat er in staat, maar omdat het wel of niet jouw kamp is. Ik betrap mezelf er ook op: vraag me niet wat de nieuwe wet zegt of doet, maar ik ben er toch voor. Ja, want de Republikeinen zijn er tegen: welk argument wil een mens nog meer..."
En komt dat veel voor, dat ik merk dat ik voor onderwerpen met een intellectuele component zo afdrijf naar het niveau van een voetbalmatch? Ik probeer het natuurlijk te vermijden, maar het volgende punt lijkt me nog steeds doodeenvoudig waar:
"De mensen die momenteel het woord voeren in de Republikeinse partij zijn zo diep weggezonken in het allerdomste niveau - creationisten, "Obama is een communist", "de nieuwe wet zal doodscomités (of zoiets) met zich meebrengen" en vele varianten - dat de bedachtzame stem van even hierboven gewoon helemaal niet meer aan het woord komt."
In feite is dit alleen maar iets op het niveau van het "Kritisch Rationalisme"; de filosofie van Karl Popper. Ideeën zijn slechts sterk naarmate je probeert ze zoveel mogelijk tegenaanvallen te laten overleven. Maar hoe kan je in de Amerikaanse politieke wereld van vandaag de ideeën van de Democraten tegenaanvallen laten overleven als, ik neem er geen woord van terug, de tegenstand zo diep is weggezonken in het allerdomste niveau"?
Natuurlijk moeten we oppassen dat we nu niet in "het is de schuld van de Republikeinen" vervallen. Zoals dat artikel ook al schreef, de beide kampen zijn heel goed in staat om in dat allerdomste niveau te vervallen, en op dàt niveau is het inderdaad de schuld van de Reublikeinen als Obama een slechte wet afkondigt. In de serieuze wereld is dit iets waar je de Dmocraten op afrekent, en dat is de wereld waarin we willen leven. De "Intellectuele Troonsafstand van Rechts" blijft intussen reëel, en het is een klacht die ik ook al in maart heb neergelegd (2).
Het is een beetje zoals Brad deLong af en toe zegt bij het niet zo heel verschillende onderwerp van de Irak oorlog. Iedereen die ooit nog serieus genomen wil worden in de internationale politiek moet zeggen wanneer hij door had wat een dwaas idee dat was, en wanneer hij dat openlijk heeft durven zeggen (Koen: maart 2,003; url? We merken op dat Tony Blair het bij de publicatie van zijn politieke memoires zelf een "nachtmerrie" heeft genoemd: augustus 2,010 ). Maar omdat we al lang op dat allerdomste niveau zitten zouden een hoop mensen - willen ze tenminste serieus genomen worden - intussen van een hoop soortgelijke onderwerpen soortgelijke dingen zeggen.
Ze moeten dat natuurlijk niet doen. Maar zoals we nu blijkbaar zien met een voorbeeld erbij: de kost van de verloren geloofwaardigheid is hoog. Erg hoog.
------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/03/yes-he-could.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/03/de-intellectuele-troonsafstand-van.html
1 opmerking:
Ik denk dat de gemiddelde persoon niet veel anders kan dan op voetbalniveau reageren. Hoeveel duizenden bladzijden is Obama's gezondsheidszorgwet? Ik heb noch de nodige achtergrond, noch de tijd, noch de energie om mij daar een geargumenteerde opinie over te vormen. Een erger probleem lijkt mij dat zelfs de zogenaamde kwaliteitsmedia, onder druk van besparingen, hier afgehaakt hebben. Ik wil niet in de val trappen dat vroeger alles beter was, maar ik had 20 jaar geleden toch de indruk dat een redactie nog voor diverse onderwerpen specialisten in dienst had die de tijd kregen om wel op dat soort onderwerpen te studeren en daar dan maar een paar artikelen per maand over te schrijven. Tegenwoordig heb ik in elk geval de indruk dat er veel meer overgeschreven wordt van persagentschappen en dergelijke en dat dat soort specialisten verdwenen is.
Een reactie posten