Baby Thomas is vandaag vier maand oud. En dat heeft hij stevig gevierd! Zijn eerste groentepapje! 90 gram worteltjes en aardappeltjes. Hij keek wel een beetje bezorgd toen de smeuïge massa onder zijn neusje verscheen, maar het mondje ging toch open. Lepeltje erin, smaksmaksmak zei baby Thomas en SLOK! En toen ging het mondje opnieuw open, en opnieuw en opnieuw, en baby Thomas heeft braaf heel zijn potje leeg gegeten.
Een echte modelbaby.
Normaal drinkt hij om de vier uur een fles melk, van 180 tot 210 milliliter. De ervaren ouders onder ons weten dat beide getallen niet toevallig deelbaar zijn door 30. Maar 's nachts slaapt hij ruim zeven uur aan één stuk door. Toen hij deze nacht zijn laatste fles iets voor middernacht kreeg (de film Troje werd op tv uitgezonden) sliep hij tot zeven uur. En als we 's avonds met het oog op een volgende werkdag rond 10.30 uur zijn fles geven, dan krijgen om 06.00 uur een stapel "eh eh eh" op ons dak. Ach, het is beter dan een wekker. Veel beter, eigenlijk.
Baby Thomas is ook een echte lachbaby. Hij lacht als hij in zijn badje zit, hij lacht als hij er uitkomt, hij lacht als hij een verse luier krijgt, hij lacht als hij in zijn bed moet en ook als hij er weer uit mag, en hij lacht nog het meest van al wanneer hij ons ziet. Nu hij een beetje groter is heeft hij wel door dat hij ons ook te zien krijgt wanneer hij zijn keel openzet. Dus horen we nu eenmaal per dag een alarm om de Londense Blitz in de schaduw te stellen, en als we dan boven zijn mandje staan breekt de zon meteen weer door: baby Thomas lacht.
Is het niet vreemd te bedenken dat onze ouders hetzelfde met ons meemaakten, en hun ouders weer met hen, enzovoort tot ver voorbij de ééncelligen?
Sinds een maand houdt baby Thomas zijn hoofdje flink rechtop, en de laatste tijd maakt hij stevig aanstalten om recht te gaan zitten in zijn relax en op zijn buikje te draaien als hij op zijn speelmat ligt. Ik denk dat hij in zijn fysieke ontwikkeling een stuk vlugger zal gaan dan de toenmalige baby Sarah. Maar om in zijn mentale ontwikkeling even vlug te gaan zal hij van ver moeten komen. Iedereen zegt dat hij al heel wakker om zich heen kijkt, maar baby Sarah keek heel wakker om zich heen toen ze één maand was. In feite zat die al rond te kijken op de dag dat ze geboren was. Ik kan het weten, want ik droeg haar naar onze kamer, en het was echt zo.
Maar goed, hij kijkt ook wel helder uit zijn oogjes, dus we zien wel. Ik heb nogal bewust peuter Sarah niet meer met letters lastig gevallen, de laatste twee maanden, maar toch kwam ze laatst naar me toe met ergens een letter "Y" op één of ander blad, keek me met grote oogjes aan en zei "Ei van Yoghourt". Ze kende gewoon de drie of vier letters die ze nog niet kon lezen, en dan vroeg ze "is dat?", en dan zeg je zoiets. En dus heeft ze sindsdien de "C van centjes" en de "Y" geleerd, en ik heb gemerkt dat ze de "X" ook al herkent. Dat maakt dat ze alle letters kan lezen, behalve de "Q" - maar de vaders zijn altijd de laatsten om het te weten, nietwaar?
Tegenwoordig kent ze ook de kleuren zeer goed, maar tellen ligt nog voorbij haar peuterlijke vermogens. "Eén twee zeven acht" is haar beste prestatie, en ze weet begot niet waar het over gaat.
En ja, aangezien ze ons 's nachts ook wel eens uit ons bed haalt, en baby Thomas ons een vork van ruim zeven uren gunt, mogen we aan de ene kant enorm van geluk spreken met zulke lachbaby en modelpeuter, maar het blijven drukke dagen. Niet altijd even gemakkelijk om stof voor diepzinnige blogposts te verzinnen, om heel eerlijk te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten